ایمپلنت نگهدارنده دست دندان

ایمپلنت نگهدارنده دست دندان ایمپلنت ایمپلنت نگهدارنده دست دندان Untitled 1

پروتزهای دندانی که به نوع متحرک آن دندان مصنوعی می گویند نوع خاصی از دندان ها هستند که جایگزین دندان های از دست رفته در دهان می شوند. اکثر افراد فکر می کنند که با بالا رفتن سن نیاز به دندان مصنوعی پیدا می کنند، اما از دست دادن دندان ها یک بخش طبیعی از فرآیند بالا رفتن سن نیست. یکی از متدی که در مورد این درمان وجود دارد درمان اوردنچر و ایمپلنت نگهدارنده دست دندان مصنوعی در شیراز است.

اوردنچر

اگر شما مراقبت کافی از دندان های خود داشته باشید و از آن ها در برابر بیماری پریودنتال (لثه) محافظت کنید، احتمالاً می توانید دندان های خود را برای تمام عمر حفظ کنید. یکی از این راههای مراقبتی، یک مند درمانی جدید به نام اوردنچر می باشد. در واقع با این روش دندان مصنوعی را بر روی یک پایه ثابت میکنند.  با این کار دندانهای مصنوعی ثابت شده و دیگر لغزشی ندارند.

ایمپلنت نگهدارنده دست دندان مصنوعی

ایمپلنت نگهدارنده دست دندان مصنوعی نوعی از اوردنچر (over denture) است که عامل ثابت و گیر دست دندان به فک بیمار، ایمپلنت های کاشته شده در فک می‌باشند. این پایه ها، ایمپلنتهایی هستند که بسته به شرایط با تشخیص دندانپزشک از ۲ تا ۶ پایه درون لثه کاشته می شود.

تحلیل استخوان

ایمپلنت نگهدارنده دست دندان مصنوعی موقعی بکار می‌آیند که استخوان فک بیمار تحلیل رفته وگیر دست دندان بقدری کم است که مانع غذا خوردن وحتی صحبت کردن شخص می‌گردد. البته این تحلیل استخوان نبایستی در حدی باشد که استخوان کافی جهت جایگذاری ایمپلنت موجود نباشد.

ایمپلنت نگهدارنده دست دادن غالباً جهت فک پایین در نظر گرفته می‌شوند چرا که دست دندان فک پایین بیماران لق است و مزاحمت ایجاد می‌کند و این اتفاق برای فک بالا به ندرت پیش می‌آید هرچند این روش درمان جهت هر دو فک امکان پذیر است.

کارایی

این نوع درمان به بیمارانی توصیه می‌شود که اولاً تحلیل استخوانشان مانع ثبات دندانهای مصنوعیشان است و دوماً از لحاظ هزینه توانایی پرداخت هزینه درمان پروتز ثابت متکی به ایمپلنت را ندارند. این درمان نیاز به تعداد بیشتری ۸-۶ ایمپلنت برای هر فک دارد.

متد کاشت ایمپلنت نگهدارنده دست دندان مصنوعی

دو روش برای ایجاد گیر توسّط ایمپلنت برای دندان مصنوعی وجود دارد : بال اتچمنت و بار انچمنت انجام جراحی جهت دو روش یکسان است آنچه تفاوت می‌کند نحوه سوار شدن دست دندان رو امپلنتهاست برای هر دو روش حداقل تعداد ایمپلنتهای مورد نیاز ۲ عدد می‌باشد.

بال اتچمنت

هر کدام از ایمپلنتهای کاشته شده در فک توسّط قطعه‌ای دیگر که روی ایمپلنت بسته می‌شود به پروتز (دست دندان) اتصال می‌یابد در اغلب موارد این قطعه رابط به شکل گوی می‌باشد و اصطلاحاً مانند دگمه های زیرورو به حالت نرینگی در مادگی که در پروتز کار گذاشته شده قرار می‌گیرد و با ایجاد یک صدای کلیک باعث اتصال و ثابت پروتز به ایمپلنت می‌شود.

البته این حالت نر و مادگی می‌تواند برعکس هم باشد یعنی قسمت نرینگی در پروتز و قسمت مادگی در ایمپلنت قرار گیرد.

بارانچمنت

 یک میله فلزی باریک (بار) متصل کننده ایمپلنتهای قرار داده شده در فک می‌باشد. دست دندان توسّط کلیپسی که در آن تعبیه شده به قسمت بار یا همان میله فلزی اتصال می‌یابد.